Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που του άρεσε από παιδί να μαστορεύει. Όλοι όμως του λέγανε να γίνει δικηγόρος. Ήταν κι ένα κορίτσι που ήθελε να γίνει μοδίστρα. Αλλά όλοι επέμεναν να γίνει γιατρός...
Το Υπουργείο Παιδείας, εκμεταλλευόμενο τις σπουδαίες δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία - και συγκεκριμένα η διαφήμιση - όσο αφορά τον εμποτισμό νέων ιδεών και αξιών στη συνείδηση του αποδέκτη, αποπειράται να διαμορφώσει και να αλλάξει τη νοοτροπία της κοινής γνώμης γύρω από την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση. Επιδιώκει να κάνει τους μαθητές να στραφούν σε τεχνικά επαγγέλματα, αν έχουν ανάλογες έμφυτες κλίσεις, και να ασχοληθούν με ένα αντικείμενο που πραγματικά τους αρέσει και στο οποίο θα υπάρχει η προοπτική απορρόφησης. Παράλληλα, επιδιώκει να αλλάξει τη ρατσιστική πεποίθηση της πλειονότητας των Ελλήνων, γονέων και μη, ότι τα χειρωνακτικά επαγγέλματα είναι κατώτερα των πνευματικών και την προκατασκευασμένη αντίληψη ότι τα πρώτα δεν εξασφαλίζουν το κοινωνικό γόητρο που εξασφαλίζουν τα δεύτερα. Έτσι, η μέχρι πρότινος παρεξηγημένη τεχνική εκπαίδευση, μετά τις νέες μεταρρυθμίσεις που έχουν δρομολογηθεί, θα αναβαθμιστεί και θα αποκαταστήσει επαγγελματικά κάθε απόφοιτο της "Μαθητείας", επιλύοντας το οξυμμένο πρόβλημα της ανεργίας που πηγάζει από τη συνώθηση των νέων στα ανώτατα ιδρύματα.
Θεμιτή η προσπάθεια, αθέμιτος ο σκοπός που θα άγιαζε και τα μέσα. Γιατί εδώ δε μιλάμε για κάτι άλλο, παρά για ένα ακόμη δείγμα λαϊκισμού στην εκπαίδευση, για μια ακόμη φρούδα ελπίδα που δίνεται στους αβέβαιους για το μέλλον τους μαθητές και στους δόλιους τους γονείς τους: τεχνική εκπαίδευση εξίσου ανταγωνιστική με τη γενική, κατάρτιση βασισμένη σε εγγενείς δεξιότητες και σε ποιοτικά κριτήρια, σίγουρη και άμεση αποκατάσταση, δυνατότητα περαιτέρω πανεπιστημιακών σπουδών, αν αλλάξουν τα εργασιακά δεδομένα. Αλλά όσο μύθος είναι η δωρεάν εκπαίδευση και η ισότητα στη μόρφωση άλλο τόσο μύθος είναι και η αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης. Το πράγμα βρομάει από μόνο του. Εξάλλου, αν κάτι ήτανε να αλλάξει, θα άλλαζε σε προηγούμενες βαθμίδες εκπαίδευσης. Με άλλα λόγια, θα υπήρχε μέριμνα για ανίχνευση και διεύρυνση των κλίσεων των μαθητών από μικρότερες ηλικίες.
Κλείνοντας, να πω ότι πραγματικά με "συγκίνησαν" οι δυο ρεκλάμες του Υπουργείου. Γι' αυτό παίρνω το θάρρος να μετονομάσω αυτές τις "Τάξεις Μαθητείας" που αναμένονται στο πολιτικό πλαίσιο αναβάθμισης της τεχνικής εκπαίδευσης σε "Τάξεις Ανασφάλιστων Χαμάληδων Ιδιωτικών Επιχειρήσεων". Έτσι, για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.
Το Υπουργείο Παιδείας, εκμεταλλευόμενο τις σπουδαίες δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία - και συγκεκριμένα η διαφήμιση - όσο αφορά τον εμποτισμό νέων ιδεών και αξιών στη συνείδηση του αποδέκτη, αποπειράται να διαμορφώσει και να αλλάξει τη νοοτροπία της κοινής γνώμης γύρω από την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση. Επιδιώκει να κάνει τους μαθητές να στραφούν σε τεχνικά επαγγέλματα, αν έχουν ανάλογες έμφυτες κλίσεις, και να ασχοληθούν με ένα αντικείμενο που πραγματικά τους αρέσει και στο οποίο θα υπάρχει η προοπτική απορρόφησης. Παράλληλα, επιδιώκει να αλλάξει τη ρατσιστική πεποίθηση της πλειονότητας των Ελλήνων, γονέων και μη, ότι τα χειρωνακτικά επαγγέλματα είναι κατώτερα των πνευματικών και την προκατασκευασμένη αντίληψη ότι τα πρώτα δεν εξασφαλίζουν το κοινωνικό γόητρο που εξασφαλίζουν τα δεύτερα. Έτσι, η μέχρι πρότινος παρεξηγημένη τεχνική εκπαίδευση, μετά τις νέες μεταρρυθμίσεις που έχουν δρομολογηθεί, θα αναβαθμιστεί και θα αποκαταστήσει επαγγελματικά κάθε απόφοιτο της "Μαθητείας", επιλύοντας το οξυμμένο πρόβλημα της ανεργίας που πηγάζει από τη συνώθηση των νέων στα ανώτατα ιδρύματα.
Θεμιτή η προσπάθεια, αθέμιτος ο σκοπός που θα άγιαζε και τα μέσα. Γιατί εδώ δε μιλάμε για κάτι άλλο, παρά για ένα ακόμη δείγμα λαϊκισμού στην εκπαίδευση, για μια ακόμη φρούδα ελπίδα που δίνεται στους αβέβαιους για το μέλλον τους μαθητές και στους δόλιους τους γονείς τους: τεχνική εκπαίδευση εξίσου ανταγωνιστική με τη γενική, κατάρτιση βασισμένη σε εγγενείς δεξιότητες και σε ποιοτικά κριτήρια, σίγουρη και άμεση αποκατάσταση, δυνατότητα περαιτέρω πανεπιστημιακών σπουδών, αν αλλάξουν τα εργασιακά δεδομένα. Αλλά όσο μύθος είναι η δωρεάν εκπαίδευση και η ισότητα στη μόρφωση άλλο τόσο μύθος είναι και η αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης. Το πράγμα βρομάει από μόνο του. Εξάλλου, αν κάτι ήτανε να αλλάξει, θα άλλαζε σε προηγούμενες βαθμίδες εκπαίδευσης. Με άλλα λόγια, θα υπήρχε μέριμνα για ανίχνευση και διεύρυνση των κλίσεων των μαθητών από μικρότερες ηλικίες.
Κλείνοντας, να πω ότι πραγματικά με "συγκίνησαν" οι δυο ρεκλάμες του Υπουργείου. Γι' αυτό παίρνω το θάρρος να μετονομάσω αυτές τις "Τάξεις Μαθητείας" που αναμένονται στο πολιτικό πλαίσιο αναβάθμισης της τεχνικής εκπαίδευσης σε "Τάξεις Ανασφάλιστων Χαμάληδων Ιδιωτικών Επιχειρήσεων". Έτσι, για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου