Αναγγελία θανάτου αγαπημένου προσώπου

Τι φυσικότερο απ’ αυτό
ν’ ακούν τ’ αφτιά κι ο λογισμός
μα η ταραχή το μόνο απτό
και τ’ όχι αντιπερισπασμός.

Κι αίφνης σκοτάδι ζοφερό
και πάλι φύσης χαλασμός
με αστραπόβροντα σωρό
μες στην αλήθεια ρίχνουν φως.

Στην τρικυμία την φρικτή
αναθυμιέται ο ναυαγός
την θάλασσα τη γαληνή
σαν σ’ ύπνο νεοφερμένος γιος.

Η ευτυχία τον θνητό
ναρκώνει μ’ έξαλλο χορό.
Μ’ αχλύ σκεπάζει τον σκοπό
Ατρόπου μοίρας φθονερό.